In 2013 is het Zorginstituut Nederland gestart met het programma “Zinnige Zorg” in opdracht van het Ministerie van VWS. Het doel van dit programma was om zorg waarvan het effect niet bewezen of medisch noodzakelijk is, uit het basispakket te halen. Hierdoor zouden er fikse kostenbesparingen plaatsvinden. Dit is de afgelopen zes jaar niet gelukt en uit een onderzoek van de Algemene Rekenkamer blijkt dat het programma niet aan de verwachtingen heeft voldaan.
Het Zorginstituut schatte de kostenbesparingen in op ongeveer €265 miljoen, maar de Algemene Rekenkamer komt uit op maximaal €82 miljoen. Dat is een flinke tegenvaller en daarom luidt de conclusie; stop ermee of kies een andere aanpak. Het doel was om te voorkomen dat patiënten niet-werkende of onnodige behandelingen zouden krijgen, maar dat werkt op deze manier onvoldoende.
In het programma “Zinnige Zorg” werd in kaart gebracht welke behandelingen, diagnosetests en operatieve ingrepen worden vergoed vanuit het basispakket, terwijl ze niet bewezen effectief zijn of geen toegevoegde waarde hebben voor de patiënt. Bij een basisverzekering betaalt iedereen verplicht premie. Dan mogen burgers ervanuit gaan dat dit geld wordt gebruikt voor effectieve of noodzakelijke zorg. “Elke verzekerde moet erop kunnen rekenen dat hij of zij goede zorg ontvangt. Niet meer dan nodig en niet minder dan noodzakelijk. En dat daarvoor geen onnodige kosten worden gemaakt”, aldus het Zorginstituut Nederland.
Tevens is er inmiddels een nieuw programma opgezet; “Zorgevaluatie en Gepast Gebruik.” De minister voor Medische Zorg en het Zorginstituut verwachten veel resultaat, maar de Algemene Rekenkamer aarzelt hierover. Die wijst beide partijen erop dat de programma´s veel overeenkomsten met elkaar hebben en vindt het aannemelijk dat dit nieuwe programma voor dezelfde problemen gaat zorgen.
Uiteindelijk heeft de kennis die via het programma Zinnige Zorg is opgedaan voornamelijk geleid tot aanpassing van medische richtlijnen en patiëntenvoorlichting. Desondanks drongen voorstellen niet door tot de praktijk. Hierdoor zijn er helaas geen betekenisvolle financiële besparingen verwezenlijkt. Bovendien ontbrak ook vaak het draagvlak om belangrijke verbeteringen, zoals in de huisartsenpraktijk en het ziekenhuis, door te voeren. “Baanbrekende” veranderingen bleven daardoor uit.
Auteur: redactie